ATELIERS IN ZINTUIGLIJK THEATER DOOR GABRIEL HERNANDEZ.

Door ‘het ervaren’ een fundamenteel onderdeel te maken van de creatieve ontwikkeling, vervaagt het zintuiglijk theater de grenzen tussen acteur en publiek. Naast een verhaal dat een dramaturgie van de zintuigen bevat, zijn duisternis en schaduw essentiëel om de individuele verbeelding te triggeren en de zintuigen te stimuleren. De installatie/performance gaat telkens door in een ruimte waar elke kamer onderdeel is van het verhaal en in het meredeel van de kamers is er een performer die de ruimte animeert/bewoont. Het publiek beweegt individueel of in kleine groepjes door het labyrint. Binnen deze structuur worden de mensen in het publiek reizigers die niet vanop een afstand naar een voorstelling kijken, maar een persoonlijke ervaring beleven.

Het labyrint is op zichzelf een onderzoek. Het is als een spons dat de essentie van de omgeving opzuigt.

Het is aan verandering onderhevig, en de laatste dag zal sterk verschillen van de eerste dag.

Het zal groeien, en iedere dag aan intensiteit winnen.

Het labyrint is als een web dat de woorden, emoties, ervaringen,... vasthoudt van elke persoon die er doorheen wandelt.

Het is telkens opnieuw het resultaat van wat de bezoekers erin achterlaten.

In mijn praktijk is de basis het herdenken van de ruimte vanuit een zintuiglijk perspectief. Het hoofdzakelijke doel is om het publiek een transformerende ervaring aan te bieden, die verrijkt en de verbeelding aanspreekt, die emotie en reflectie oproept.

Ik maak gebruik van wat het gebouw, de locatie, de omgeving mij aanbiedt. Ik kijk naar wat het geheugen, de gevoeligheid van het lichaam en de geografie en geschiedenis van de plek waar ik mij bevind me vertellen. Het gaat erover tijd en ruimte te nemen om verrassende elementen te ontdekken in onze dagelijkse omgeving, om naar die omgeving te kijken met een nieuwe blik, om de verrassing en de nieuwsgierigheid opnieuw te ontdekken via al onze zintuigen.

Ik streef ernaar expressieve en communicatieve mogelijkheden te ontdekken die verder gaan dan de conventionele interacties. Door middel van speel-zintuiglijke ervaringen probeer ik de omgangsnormen tussen mensen te herdefiniëren en stel ik een andere benadering voor in het beleven van dagdagelijkse contacten of handelingen. Daarnaast zoek ik voorbij de grenzen van reguliere theaterstudies, door de kennis en het geheugen van het lichaam onderdeel te laten uitmaken van de dramaturgie en de scenografie. Het herontdekken van ons lichaam en haar omgeving door ons te laten leiden door geluid, geur en smaak, het stimuleren de sluimerende zintuigen opdat het expressieve potentiëel ervan ontwikkeld kan worden.

Concreet gaat het om oefeningen doen in evenwicht, balans, gewicht en stabiliteit om de zintuigen wakker te maken, en dat zijn er veel meer dan de vijf zintuigen die we kennen. Op die manier verscherpen we de capaciteit om waar te nemen. Ook werk ik rond het geheugen van het lichaam en het zintuiglijk geheugen. Het gaat er telkens om verhalen te bedenken die we kunnen doorvertellen met ons lichaam, gebruik makend van de plekken en voorwerpen die de omgeving aanreikt. Het herbedenken van objecten, geluiden, geuren en zelfs smaken kan een ziel leggen in de installatie of het verhaal dat we willen brengen, en op die manier kan het ons meer raken dan we ons op het eerste gezicht hadden ingebeeld.

Vaak voorkomende thema’s in mijn onderzoek/workshops:

• Geuren en hun relatie tot het geheugen
• Relatie tussen performer en publiek
• De lege ruimte/het labyrint als podium
• Het lichaam in de ruimte
• De kunst van het luisteren / stilte
• Geheugen van het lichaam
• Verbeelding – beeld versus actie
• Geheugen van objecten
• Hoe beelden te maken in duisternis, blindegeleide ervaringen creëren

WORKSHOPS IN SENSORIAL THEATRE BY GABRIEL HERNANDEZ.

By making 'experiencing' a fundamental part of the creative development, sensorial theatre blurs the boundaries between actor and audience. In addition to a story that contains a dramaturgy of the senses, darkness and shadow are essential to trigger the individual imagination and stimulate the senses. The installation/performance takes place in a space that is divided into smaller rooms. Each room is part of the story and in the margin of the rooms there is a performer who animates/occupies the space. The audience moves individually or in small groups through the labyrinth. Within this structure, the people in the audience become travelers who do not watch a performance from a distance, but experience a personal experience.

The labyrinth is in itself an investigation. It is like a sponge that absorbs the essence of the environment.
It is subject to change, and on the last day it will be very different from the first day.
It will grow, and gain intensity every day.

The labyrinth is like a web that contains the words, emotions, experiences,... of every person who walks through it.
It is always the result of what the visitors leave behind.

In my practice the basis is the commemoration of the space from a sensorial perspective. The main goal is to offer the audience a transformative experience that enriches and appeals to the imagination, evoking emotion and reflection.

I use what the building, the location, the environment offers me. I look at what the memory, the sensitivity of the body and the geography and history of the place where I find myself tell me. It's about taking time and space to discover surprising elements in our daily environment, to look at that environment with a new look, to rediscover surprise and curiosity through all our senses.

I strive to discover expressive and communicative possibilities that go beyond conventional interactions. Through play-sensorial experiences I try to redefine the norms of interaction between people and propose a different approach in the experience of daily contacts or actions. I also look beyond the boundaries of regular theatre studies, by making the knowledge and memory of the body part of the dramaturgy and the scenography. Rediscovering our body and its environment by allowing ourselves to be guided by sound, smell and taste, stimulating the dormant senses so that their expressive potential can be developed.

In concrete terms, it is about doing exercises in balance, balance, weight and stability to awaken the senses, and that is much more than the five senses we know. In this way, we are sharpening the capacity to perceive. I also work around the body's memory and sensory memory. It is always a matter of inventing stories that we can tell with our body, using the places and objects that the environment provides. The rethinking of objects, sounds, smells and even tastes can put a soul in the installation or the story we want to tell, and in this way it can touch us more than we had imagined at first sight.

Common themes in my research/workshops:

- Fragrances and their relation to memory
- Relationship between performer and audience
- The empty space / the labyrinth as a stage
- The body in space
- The art of listening / silence
- Memory of the body
- Imagination - image versus action
- Object memory
- How to make images in darkness, create blind guided experiences